Even voorstellen – hallo, dit ben ik en dit drijft mee aan

Het is gewoon fatsoen om zich even voor te stellen, en dat doe ik graag. Wie spreekt, of in dit geval schrijft, hier eigenlijk? Nou, ik.

Ik ben Matthias Wachter, afkomstig uit Duitsland en sinds 2016 woonachtig in Utrecht. Samen met mijn vrouw Myriam kwamen we destijds voor werk, maar inmiddels zijn we hier voor de liefde voor dit land en de mensen. Dit is ons thuis.

En die liefde voor dit land vertaalt zich ook letterlijk naar vieze handen en knieën zwart van aarde. Het behoud en bevorderen van biodiversiteit is mijn grote passie. Hoewel ik nog erg amateuristisch bezig ben, leer ik steeds meer. Misschien heeft dat te maken met mijn immense nieuwsgierigheid.

Ik word gedreven niet door ideologische redenen, maar omdat ik de schoonheid, de diversiteit, de fascinerende avonturen die je in de natuur kunt beleven, koester. Wat een verlies zou het zijn als de pauwoog-vlinder er niet meer zou zijn omdat we alle brandnetels hebben vernietigd. Of als er geen egels meer luidruchtig door de tuinen zouden struinen. Of als het stil zou zijn in de lente omdat er geen vogels meer zijn. Niet vanwege wat ze doen, maar gewoon vanwege hun aanwezigheid. Al dit verrijkt mijn, verrijkt ons leven. Verwondering is dan misschien ook het woord dat het voor mij het best omschrijft.

Vaak moet je goed kijken omdat de meest wonderbaarlijke avonturen zich in het verborgene, ondergronds of onder stenen of bladeren schuilhouden. En meestal zijn ze ook echt klein. Als je maar even stil staat, luistert en goed kijkt, kun je de meest verbazingwekkende taferelen zien: larven van de lieveheersbeestjes die smullen van bladluizen, de lange tong van een vlinder op zoek naar nectar, een solitaire bij die het nest bekleedt met stukken blad, voorjaarsbloeiers die hun eerste bladeren boven de grond uitstrekken… Je kunt letterlijk op safari gaan, zelfs in een kleine stadstuin of op een balkon, als je het maar inricht zodat insecten worden aangetrokken.

En met die insecten en een goed bodemleven trek je ook weer vogels, egels, en meer aan. ‘Planet Earth’ in je achtertuin.

Deze passie, deze verwondering, deze liefde wil ik graag doorgeven. Niet door je te dwingen, een slecht geweten aan te praten of te beoordelen, maar door hopelijk ook een vonk van deze verwondering bij jou te ontsteken.

Laat je verwonderen.

Vers van de pers